راهبردهای موثر در بهرهگیری از نشانگرها، نمادها در طراحی رابطکاربر

هدف: هدف این مقاله بررسی تأثیر و کاربرد نمادها و نشانگرهای دیداری، در بهینه سازی فعالیت رابط کاربر گرافیکی، به منظور بهره گیری مناسب و اثربخش از آن است. روش/ رویکرد پژوهش: روش پژوهش، مطالعه منابع اطلاعاتی مرتبط، تطبیق، و بررسی کیفی نقش فرایندهای پردازش دیداری در کاربردهای رابط کاربر گرافیکی است. یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد که برخی از عوامل مؤثر بر مصورسازی مانند طرح بندی و سبک، بافت، رنگ، قلم و شیوه نگارش، گرافیک، نشانگر، نماد، ترکیب بندی، و توازن نقش بسزایی در ارتقای سطح بهره گیری از رابط کاربر گرافیکی دارند. علاوه بر آن، تعامل اجزای مهمی چون شکل، خط، سطح، زمینه، جهت، بُعد، حرکت، برجستگی، و استواری و تحرک در نمادها به ارتقای کیفی رابط کاربر می انجامد. همچنین، استفاده از رویکرد دیداری در رابط کاربر به ارائه نتایج بهتر در سطوح مختلف دستیابی به اطلاعات منجر می شود. محدودیت های پژوهش: انجام این پژوهش، با توجه به نوع نگرش خاص آن در کاربرد نشانگرها، به میزان بالای تطبیق عوامل مؤثر و بررسی خاص عناصری نیاز داشت که کمتر در متون مصورسازی به آن اشاره شده است. ارزش پژوهش: این پژوهش می تواند به طراحان رابط کاربر و متخصصان اطلاع رسانی کمک کند تا طراحی فرایندهای مصورسازی به منظور ارتقای کیفیت رابط کاربر به شیوه مناسب تری صورت پذیرد.